E PONT VECC ‘D AVCIAZAN.

E PONT VECC ‘D AVCIAZAN.
Quând che e’ bulôr dl’instê u s’atachêva
I pèn adòss, la fiaca andê lutù-
Lutu, com’imbarieg, la s’ custrinzêva,
U n’s’arvanzêva che scapê int e’ fiu’.
L’era e’ nost mer, sicur! E, ilè, u s’parêva
Ch’u n’esistess inciùn pio sgnôr che nu.
In fond, dal difarènzi, ciò! U n’i...